Sanderjan
In de winter van 1988, toen het jaar nét begonnen was, werd ik geboren in een gezin dat zou uitgroeien tot een drukke bende van 8 kinderen.
Opgroeien in een gezin van deze grootte vroeg om een goede set aan sociale skills, creativiteit en een zoektocht naar je eigen unieke plek. Al snel werd duidelijk dat ik een sociaal geëngageerd beest was dat liever op kamp ging dan thuis zat.
In de zoektocht naar mijn unieke plek in de wereld ontdekte ik dat de wereld zoals die georganiseerd is niet helemaal aansloot bij wie ik was, en geëngageerd als ik ben wilde ik daar snel wat aan doen. Vandaag zet ik me in voor veiligheid en gelijkwaardigheid van LGBTQ+ personen als activist en medewerker van Wel Jong vzw.
In 2020 ging ik op zoek naar een manier om minder met mijn hoofd te werken en me op een expressieve manier te uiten. Zo kwam ik terecht in de Koninklijke Kunstacademie van Antwerpen. In eerste instantie was ik aangetrokken tot de opleiding keramiek. De manier waarom klei op een draaischijf gevormd wordt had iets seksueels in mijn beleving. Toch voelde ik me niet helemaal thuis in deze opleiding of verbonden met het medium.
Ik melde me aan bij het secretariaat om de andere opleidingen te verkennen en zo botste ik op de opleiding glas-in-lood. Een eeuwenoude ambacht die veelvuldig ingezet werd om (vaak normerende) verhalen te vertellen.
Ondanks ik onbekend was met het medium, werd ik meteen geprikkeld.
En zo begon mijn glas-in-lood avontuur.
In mijn werken verbind ik queer activisme met humor, inspiraties uit gay culture, art deco en pop art.
Daarnaast geniet ik van het lichtspel van kleuren en maak ik ook met veel plezier unieke en hedendaagse glaswerken voor anderen, soms wat minder activistisch, maar altijd met pit.